105. Աղջիկն այնքան գեղեցիկ էր, որ արեգակին ասում էր, դուրս չգա, որ ինքն է դուրս գալու, հակառակ դեպքում կխամրի իր գեղեցկության կողքին։
106. Նա զղջաց և ասաց հորը, որ մեղանչի իր դեմ, որովհտեև նա այլևս արժանի չէր իր որդին կոչվելու և պետք չէր, որ իր անբասիր անվան կողքին հնչեր իրենը։
Շարունակել կարդալ “Անուղղակի խոսք”
26. Որդին խոնարհվելով շշնջաց հորը, որ մեն-մենակ է եկել ու պետք չէ մտածել անցյալի մասին։
27. Արիստոտելն իր աշակերտներին ասում է, որ եթե հարցնում են իր և իր ուսուցչի հարաբերությունների մասին, պիտի ասի, որ Պլատոնն իր բարեկամն է, բայց ճշմարտությւոնն իր համար ավելի թանկ է։
Շարունակել կարդալ “Անուղղակի խոսք”Թեմա 5. «Քրիստոնեության ընդունումը Հայաստանում: Ավատատիրության հաստատումը».
ա/ Քրիստոնեության ընդունումը Հայաստանում
բ/ Ավատատիրության հաստատումը Հայաստանում /բանավոր, էջ 111-119, նաև այլ աղբյուրներ/.
Քնարիկ Հակոբյան 