Եւ արասցե՛ս զսոյն ընթերցողացն ի սիրտս յստակս
Բժշկութիւն հոգւոց եւ մաքրութիւն յանցանաց,
Թողութիւն պարտուց եւ արձակումն մեղաց կապանաց:
Եղիցի՛ բղխումն արտասուաց սովաւ վարժելոցն,
Եւ պարգեւեալ տացի՛ ի ձեռն սորին ապաշաւ ըղձից:
Շնորհեսցի՛, Տէր, եւ ինձ ընդ նոսին առ ի քէն զղջումն կամաց,
Եւ նոցա իմովս ձայնիւ շունչս բարեհամբոյրս,
Նուիրեսցի՛ վասն իմ այսու մատենիւ պաղատանք նոցին,
Եւ բանիւ այսու հեծութի՛ւն նոցին ընդ իմ խնկեսցի,
Ընդ համբոյր ճաշակման այսր ողբերգութեան`
Շնո՛րհ լուսոյ քոյ մտեալ բնակիցէ:
Արա՛ այս մատեանն ընթերցողների սրտերը յստակ,
Բժշկի՛ր նրանց հոգիները դու եւ յանցանքները սրբի՛ր,
Թո՛ղ պարտքերը նրանց եւ արձակի՛ր կապանքները մեղքի:
Արտասուքները թող բխեն սրանով հրահանգուողների,
Եւ թո՛ղ սրանով պարգեւի նրանց իղձ ապաշաւի:
Շնորհուի թող, ո՜վ Տէր, նրանց հետ եւ ի՛նձ զղջումի կամք,
Ինչպէս եւ նրանց` ի՛մ իսկ բառերով` շունչ բարեհամբոյր.
Թող այս մատեանով եւ ի՛նձ նուիրուի պաղատանքը նրանց,
Եւ իմ խօսքերով իմ փոխարէն էլ խնկուեն նրանց հեծեծանքները:
Ողբերգութիւնն այս սիրով ճաշակող սրտերում թող որ
Շնորհիդ լո՜յսը մտնի եւ բնակուի:
Քնարիկ Հակոբյան 